Şubat 26, 2010

'I am Nobody'

Geçenlerde gene oturmuşum boğazın karşısına, bi yanda diyorum bu köprüden atlayarak ölmek acaba çok duygusal bi ölüm mü? Kanat taksam kendime uçsam ‘İstanbul Kanatlarımın Altında’ diye bağarsam Hazerfen Ouz olsam, olamazsam da böle hayat olmaz olsun zaten mantığıyla kanatlarımla guya bi melek silueti olarak ölsem.yaşamıma ilginç bi son olur dedim kendi kulağıma.Sonra aklıma intihar geldi, hayatta herkes intihar etmeyi düşünmüştür, öle olmasaydı insan olmazlardı diye bi söz geçiyordu kitabın birinde.Galiba doğru demiş bu adam dedim...
Öff, yazıya komik bi intro yapıyım dedim, intihara geldim, öhh bana.Ama Boğaz deyince insanın aklına nedense intihar geliyor, ne kadar feci.Boğaz falan yoktu yalandı, hatta metrodaydım o özgürlük havası yoktu, forum istanbul durağında tipik türkçe rap ve metallica t-shirtlü gençler, apaçiler iniyor biniyor, liseli kızlar gülüşüp duruyor ve ben kulaklığım ve ciddi duruşumla kendimi bi bok zannetmenin zirvesinde hepsinin bana bakıp bişeyler düşündüğünü hayal ediyordum.O esnada aklıma geçen pazarki asker uğurlama törenimiz geldi.Orda benimle birlikte ilkokul ve mahalle arkadaşlarım vardı ağlaştık falan, daha demin üniversitedeki arkadaşlarımdan ayrılmıştım, telefonda liseden bi arkadaşımla yarın buluşalım konulu bi mesajlaşma trafiğindeydik.Az sonra eve gidecektim annem-babam naptın dicekti, sonra msnde, forumlarda tanıştığım arkadaşlarımla konuşacaktım.Hayatımda bi sürrü insan topluluğu vardı ve tüm bu grupların karşısında ben hep ayrı bi ouzdum galiba.

Daha doğrusu belli başlı kişisel özelliklerim değişmiyodu tabi.Her zaman rahatım, bağarırım, gülerim, güldürürüm falan filan fişmekan devam eder bunlar.Ama farklarım ayrıntılarda gizli.Her grupta aslında farklı tanındığımı düşünüyorum.Ya da ben kendimi farklı gösterdim.Ama dandik bişey bu, kişiliğimi bölünmüş, ruhumu kirlenmiş hissediyorum, atın beni denizleree, yalan dünya size kalsıııınn.Artık standart ouz olcam, karar alıyorum.
Bunların hepsi aklıma Charles Manson’ı getirdi.Hani ‘Helter Skelter’i dinleyip roman polanskinin eşini öldüren falan seri katil.Buna diyolar lütfen bize kim olduğunuz hakkında bir cümle söyleyin.Garip garip hareketler yapıp ‘I am nobody’ diyo.Yanlış anlaşılmasın yalnız kendimi Manson’la bağdaştırmıyorum ama yeni tanıştığım birine güneyde seri katillik yapıyorum demek düşüncesi de komik geliyo he, güneynere derse de antalya derim.
Neyse, aslında bunların hepsini düşünmemi sağlayan geçenlerde okuduğum kitabın kapağındaki ‘İnsanın bir tek ve hep aynı yaşamı yoktur.Peşpeşe eklenen birçok yaşamı vardır ve çektiği acıların nedeni de budur.’ cümlesiydi.Düşündürücü...

Charles Manson için bıyrın link..

2 yorum:

  1. UZUN BİR ARADAN SONRA YAZMIŞSIN ,İYİ YAZMIŞSIN.intihar konusunda bir şey söylemek istiyorum,gerek yok,hayat boğaz köprüsünden atlayıp suya değinceye kadar geçen süreden daha kısadır.

    YanıtlaSil
  2. Teşekkür ederim, aslında pek ciddi amaçlarım yok, eğlence olsun diye karalıyorum ondan dolayıçok nadir güncelliyorum.Ama birinin -özellikle tanımadığım ve kendimden yaşça büyük birinin- böyle ciddi manada takip etmesi güzel bi teşvik edici oluyor bana.

    YanıtlaSil